الهام بهروزی: فعالان فرهنگی از جمله افرادی هستند که با کنش‌ها و حضور موثر خود در عرصه فرهنگ و هنر جامعه شورآفرینی و نقش مانایی را در محافل ادبی و فرهنگی ایفا می‌کنند.
الهام بهروزی: فعالان فرهنگی از جمله افرادی هستند که با کنش‌ها و حضور موثر خود در
عرصه فرهنگ و هنر جامعه شورآفرینی و نقش
مانایی را در محافل ادبی و فرهنگی ایفا می‌کنند. استان بوشهر در گستره خود زنان و
مردان گوهرشناسی را جای داده که با ادبیات و هنر نفس می‌کشند اما بسیاری از آن‌ها
تا لحظه مرگ گمنام می‌مانند. چون خیلی بی‌صدا در محافل ادبی می‌آیند و می‌روند. بی‌هیاهو
می‌خوانند و می‌شنوند. شاید هرگز شعری هم نگویند، داستانی هم ننویسند ولی همین
حضور پیوسته آن‌ها در نشست‌های ادبی خود شعر است، خود داستان است که در هر شرایطی
پای ادبیات ایستاده‌اند. پای دورهمی‌های ادبی که غربت خاصی در جامعه دارند.
مهری کرمی، یکی از همین زنان ادب‌دوستی بود که تا به یاد می‌آورم در نشست‌های
هفتگی انجمن دوستداران حافظ شعبه بوشهر که به مدیریت عباس عاشوری‌نژاد، نویسنده،
حافظ‌پژوه و استاد دانشگاه در بوشهر برگزار می‌شد یا در محافل بازخوانی متون کهن
که به همت رضا معتمد، نویسنده، شاعر، استاد دانشگاه و مدیرمسوول «پیغام» تا پیش از
شیوع کرونا در دفتر این هفته‌نامه برگزار می‌شد، حضور فعالی داشت. این در حالی است
که این بانو سال‌ها از بیماری رنج می‌برد و در زندگی با مشکلات بسیاری دست و پنجه
نرم می‌کرد اما او با شعر روحیه و امید را در خود تزریق می‌کرد و به زندگی خود و
اطرافیانش همیشه با لبخند ملایمی زیبایی می‌بخشید.
کرمی شاید هیچ‌گاه مجال این را نیافت که خود کتابی را بنگارد اما
همیشه مخاطب خوانا و شنوایی برای کتاب‌های دیگران بود، چون زبان کتاب را نیک می‌دانست
و با او مانوس شده بود. این بانو همین امسال همزمان با ۱۴ تیر، روز قلم در آیینی
که به همت فرهنگسرای رمضان امیری با همکاری اداره‌کل فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار
شد، به‌عنوان فعال فرهنگی استان و دوستدار اهل قلم پاس داشته شد. بی‌شک این فعالان
فرهنگی، الگوهایی ماندگار برای دوستداران شعر و ادب و گنجینه‌های ارزشمندی برای
تعالی فرهنگ استان به‌شمار می‌روند که با حضور کنشمندانه خود به تنومندی نهال
ادبیات فارسی کمک شایانی می‌کنند. کرمی گهگاهی مطالبی را در هفته‌نامه‌های «نصیر»،
«نسیم جنوب» و … منتشر می‌کرد اما بیشتر ترجیح می‌داد به جای نوشتن، بشنود و
بخواند و با حضور پیوسته خود به نشست‌های ادبی در مرکز استان جان ببخشد.
کرمی از جمله بانوانی بود که در شکل‌گیری انجمن قلم نقش ماندگاری را
ایفا کرده و در چندین دوره عضو هیات‌رئیسه این انجمن بود. او شوق وافری به مطالعه
کتاب داشت و هرگز نمی‌شد که از کتاب و شعر فاصله بگیرد. متاسفانه شامگاه یکشنبه، ۹
تیر ۱۴۰۱ این فعال فرهنگی پس از تحمل دوره طولانی بیماری جان به جان‌آفرین تسلیم کرد.
درگذشت این بانوی فرهنگ‌دوست موجی از تالم و تاثر را در میان اهالی ادب و رسانه
استان بوشهر به‌وجود آورد و سکوت غم‌انگیز و حسرت‌باری بر این جامعه حاکم کرد.
یک روزنامه‌نگار دیگر هم در خصوص ویژگی‌های اخلاقی زنده‌یاد مهری
کرمی به بامداد جنوب گفت: مانا‌یاد مهری کرمی؛ بانویی مهربان، مودب و دوست‌داشتنی بود.
در حالی که در زندگی دشواری‌ها و تجربیات زیادی را متحمل شده بود اما در رفتارش متانت
و صبوری نشان می‌داد. بسیار مشتاق به دانستن و شنیدن بود. بسیار می‌خواند و در طول
حیاتش دائم در پی یادگیری در حوزه شعر و ادبیات بود. هر مراسم ادبی، فرهنگی و مطبوعاتی
که برگزار می شد، بانو مهری کرمی را در صف حامیان و شرکت‌‌کنندگان آن مراسم می دیدید.
در تمام نشست‌ها و کلاس‌های آموزشی خانه مطبوعات بوشهر، انجمن‌های ادبی شعر و داستان
از جمله محفل دوشنبه‌های شعر هفته‌نامه نسیم جنوب و بعدها نشست متون کهن هفته‌نامه
پیغام و دیگر انجمن‌های فرهنگی از جمله انجمن دوستداران حافظ دفتر بوشهر، چهره مهربان
و عمیق بانو در میان حاضران خودنمایی می کرد.
راضیه عقیلی‌مهر در ادامه با اشاره به اینکه او با دقت و توجه به سخنان
سخنران یا مطالب و آموزش‌هایی که در آن جلسه مطرح می‌شد تا پایان گوش فرا می‌داد،
افزود: با توجه به نقش و سابقه بانو کرمی در شکل‌گیری انجمن اهل قلم و با توجه به اینکه
او چندین دوره عضو هیات‌رئیسه این انجمن بود و همچنین حضور مستمر و متعهدانه وی در
روشن نگهداشتن و پررونق کردن نشست‌ها و محافل ادبی انتظار می‌رفت او را از سخنرانان
ثابت و وام‌دار این محافل بیابیم اما این‌گونه نبود و همان‌طور که اشاره کردم برعکس
او همیشه آرام و در سکوت با حضور دلگرم کننده‌اش، محل اتکای جمع فرهنگی استان بود.
حضوری چنان مستمر و پررنگ که اگر روزی بانو را در این محافل نمی‌دیدید، غیبتش احساس
می‌شد.
به گفته
وی، برخی انسان‌ها نیاز ندارند برای اینکه دیده شوند و برای اینکه شناخته شوند، در
محافل و در جمع، سخنرانی کنند یا چالشی برپا کنند تا دانش خود را به دیگران به رخ
بکشند؛ اما مهری کرمی با حضور مستمر و منظم و با هنر زیبای گوش فرادادن -هنری که این
روزها کمتر دیده می‌شود و همه فقط می‌کوشند که اظهار فخر و فضل کنند- سعی می‌کرد
که شنونده خوبی باشد و هنر خوب شنیدن را به ما آموخت. برخی از آثار و داستانک‌های زیبایش
را که در نشریات محلی استان چاپ می‌کرد، می‌خواندم. نوشته‌هایش برای من جذاب بود. حتی
تعریف‌هایش از انسان‌ها و گذشتگان برایم جذابیت داشت. چیزی در این نوشته‌ها و تعاریف
بود که آن را در مردمان امروزه کمتر شاهد هستم و آن عمیق بودن اندیشه و صبوری است.
عقیلی‌مهر
در خصوص اهمیت حضور این بانوی ادب‌دوست در محافل ادبی استان توضیح داد: شاید نتوان
حضور موثر بانو کرمی را که به گرمای نشست‌های ادبی و فرهنگی استان می‌افزود، به‌درستی
در این کلمات نشان داد اما تعهد و دغدغه وی در حضور مستمر و متعهدانه‌اش در نشست‌های
ادبی نشان از اهمیت و ارزش دادن او به فرهنگ داشت که باید در آن تامل کرد و نسبت به
این مهم اندیشید. به‌ویژه که این روزها به اهالی حوزه رسانه و فرهنگ استان به طریقی
دارد بی‌مهری و بی‌توجهی می‌شود. باید بدانیم فرهنگ و هنر معجزه ترقی و پیشرفت فکری
و تمدنی ماست. چیزی که بانو کرمی به خوبی از آن آگاه بود.
این
نویسنده و روزنامه‌نگار در پایان یادآور شد: حضور این بانوی ادب‌دوست در این محافل
مهر تائید و تاکیدی بود برای ما جوان ها که بدانیم و بنویسیم و بخوانیم. او حتی در
فضای مجازی به همان پررنگی حضورش در محافل نشان می‌داد. هر مطلب و یادداشتی که در فضای
مجازی برایش می فرستادم تایید و حمایت می کرد. اما این روزها مدتی بود تأییدهایش را
نمی‌دیدم و همین مرا دلگیر کرده بود و پرتوقع که چرا او مهر تائید همیشگی‌اش را برایم
ارسال نمی‌کند. برای همین در مراسم بزرگداشتی که به بهانه پاسداشت روز قلم برگزار شد،
در گوشش به او گفتم بانو مدتی است در اینستاگرام مرا لایک نمی‌کنی و او گفت کسالت دارم
اما چند ساعت بعد از مراسم یک قلب قرمز برایم فرستاد تا یادآوری کند که حواسم هست.
